Hiszpanski bez zmian, ale na szczescie okazuje sie, ze komunikacji werbalnej, choc bardzo wazna i potrzebna - tez nie nalezy przeceniac. Podsunela mi wczoraj te mysl moja nowa przyjaciolka - Michelle lat cztery, ktora po krotkiej nieudanej probie porozumienia sie ze mna za pomoca slow, po prostu zaproponowala wspolne robienie glupich min, wydawanie dzikich odglosow i przytulanie sie. I rozumialysmy sie swietnie :)

Dzien wczorajszy uplynal pod haslem wyprawy na Cotopaxi (drugi na swiecie, co do wysokosci, czynny wulkan - prosze sobie wygooglowac ;-p), jaka urzadzila nam (wolontariuszkom) Hermana Pati. Oto kilka zdjec:

Poczatek wyprawy. Od lewej Nevena, Zrinka, Siostra Pati, Catarina i ja. W tle - Cotopaxi. Chwilowo za chmurami, wiec musicie mi wierzyc na slowo :)

proba osiagniecia szczytu jednym susem...

ale jak to w zyciu... lekko ni ma i trzeba wspinac sie pomalu

troche ponizej szczytu, na wysokosci 4864

Uff, zdjec jest sporo, ale dodaja sie w tak frustrujaco wolnym tempie, ze na razie nie dam rady...


Schodzac odmawialysmy wspolnie rozaniec w trzech jezykach - po hiszpansku, chorwacku i po polsku, a przed soba mialysmy na prawde zapierajace dech w piersiach widoki (ktorych nie zobaczycie, bo albo sie modlic, albo strzelac fotki... ;) ). Trudno mi sobie wyobrazic piekniejsze spedzanie Uroczystosci Chrystusa Krola Wszechswiata i konca roku liturgicznego...